نیت اگـر سـوختن به پای حـسین است            طالب این اشـك‌ها خُـدای حـسین است

طبق روایت حُـسین كُـشـتۀ اشك است            اشكی اگـر ریخـتم بـرای حـسین است

در همه جا گـفـتگـوست از حـسنـاتـش            در همه جا صحبت از وفای حسین است

یك سر و گردن سر است از همه در حشر            هركه سرش خاك زیرِ پای حسین است

سر به هوا كِی شود از عشق مَجازی؟            آن كه سرش گرم در هوای حسین است

چون حرمش عرش و روضه‌اش حرم اوست            عـرش خدا خـیمۀ عـزای حـسین است

جــامــۀ اِحـــرام حــاجــیــان مُــحــرّم            پیـرُهـن مـشـكی عـزای حـسـین اسـت

خـوب نـظر كـن به چار گـوشـۀ عـالـم            هركه غریب است آشنای حـسین است

خـرج عــزای حـسـیـن كن نَـفَـسـت را            ای كه دَمِ گرمت از عطای حسین است

نــیـــســتــم انـــدازۀ گــدایــی كــویـش            گر كه به او وصلم از دعای حسین است

مـنّـتی از پـرچـم كسی به سرم نـیست            روی سـرم سـایـۀ لـوای حـسـین است

آخرِ سر بـازگشت من به سوی اوست            چون گِلم از خاك كربلای حسین است